Растварыцца ў думках сваіх
Адчыняючы дзверы намерам
Не бачыць вачамі праз дзень
І не успомніць былыя кватэры
Кроткія, няўстойлівыя вуліцы старажытнага горада, сплятаюцца адзіным клубком. У адным квартале даўнега, пазаўчОрашняга дня знаходзяцца сапраўдная жамчужана сучаснага двухмільённага горада. Чарапічны дах двухпавярхоўных будынкаў, вузкія вуліцы, камяністыя лазейкі паміж глухіх сцен і неверагодная цішь у самым цэнтры станіцы. Доўгія хвіліны блукання па вулачках і некалькі "старажытных" крамаў горада, дораць назаўсёды кроплю таго месца, што было тут некалькі стагоддзяў таму...
Растварыцца ў матчынай ласцы
і бачыць доўгія каляровыя сны
успаміны - дзіцячыя казкі
нібыта помнік мінулай вайны
Ласкавая ўлыбка. Цёплыя вочы. Мілагучныя рэчы. Ранешні голас і першае датыканне. Трымаючы погляд. Заўсёды на працы. Недакончаныя казкі і неказанае прабачэнне. Як заўсёды ты не бачыш ласкі. Стомленная, старэючая хада....
Растварыцца нябачна ў якасьці жарта
Ілжы і надзеі мімалётнай радзімы
Пра каханне казаць не патрэбна не варта
Не пазбегнуць ніколі нам пасцельнае ціны
Адчыняючы дзверы скажу - Прывятанне! Заходзь калі ласка, сядай любы госьця! Раскажы калі ласка як ты даехаў, што пакінуў на мейсцы былом, што прынёс разам з усмешкай цудоўнай? Вось! Частуйся гарбатай, ды саромецца нельга! Мы сябры, браты мы з табою - амаль што адзіны! Мовай, чырвонай крывёю. Ня важна што розныя землі - адзіным прапіты духам! Тут некалькі вёрстаў адмежаць друг друга.Так што мой сябра, цудоўна што выкраў хвілінку. Мы сёння пра многае разам успомнім... за старым, гранёным, надбітым стаканам.
Усім прыветанне! Усім добры вечар! Заходзь калі ласка!... Да новай сустрэчы! |
