Забіты Анёл,
вочы заплюшчаны назаўсёды.
Чакаць надзеі, схапіць пяро, жартаваць самім з сабою.
У сончны прамень акунуць, надумаць словы.
Маё прабачэнне.
Усё з пачатку, па новай.
Вось табе папера, вось пяро,
Вось куля…
Цэлішся зноў
У тое ж самае сэрца. Что рабіць – невядома.
Усё гэта зноў незнаёма.
А чаго ты чакаў, калі браў у рукі цуда? |
